Laten we kijken naar iemand die alles had in zijn leven en hoe gelukkig hij was.
Abdal Rahman III, was de Emir en Kalief van Córdoba in Spanje in de tiende eeuw na Christus. Al-Rahman was een absolute heerser die in complete luxe leefde.
Je zou dat kunnen zeggen dat hij een gelukkig man was naar een aantal van onze gangbare opvattigen over geluk; ongekende rijkdom, aanzien, roem, macht. Hij het had gemaakt! Hij kon zich ongetwijfeld dagelijks baden in geluk.
Hier is hoe hij zijn eigen leven beoordeelde toen hij ongeveer zeventig jaar oud was:
‘Ik heb nu meer dan 50 jaar geleefd, vechtend, grote overwinning geboekt of in vrede geregeerd; geliefd bij mijn onderdanen, gevreesd door mijn vijanden en gerespecteerd door mijn bondgenoten. Er is niets wat mij ontbrak aan aardse zegeningen; roem, rijkdom en plezier dat onvoorstelbaar is.
Klinkt geweldig, nietwaar? Maar, zoals hij verder schrijft.
‘Ik heb ijverig de dagen van puur en echt geluk geteld die mij ten deel vielen: het waren er 14.
Dit is een voorbeeld van waar geluk blijkbaar niet uit gemaakt is. Blijkbaar niet uit iets wat we kennen als een aantal van onze grote drijfveren : rijkdom, roem, aanzien, macht. We zijn als hamsters geworden rennend in een tredmolen gelovend dat dit alles een antwoord is op onze diepste behoeftes.
Gezien de bekende en beroemde mensen die zelfmoord pleegde of diepongelukkig leefde of stierven op de top van hun roem of bezit, aanzien en macht moet er iets anders zijn dat waarlijk geluk en bevrediging schenkt.
Wellicht heeft geluk iets te maken met hoe we naar de wereld kijken. Dat roept de vraag op hoe ervaren wij de wereld en nemen we deze waar?
Onze ogen, oren, neus, mond, huid nemen iets waar maar onze hersenen verwerken deze informatie en vergelijken deze met onze opvattingen, overtuigingen en eerdere ervaringen. Het grote doel is overleven. Een geluksgevoel is slechts een bijverschijnsel van het beloningssysteem in onze hersenen. De vier belangrijkste gelukshormonen zijn serotonine, dopamine, endorfine en oxytocine die ervoor zorgen dat we gedrag vertonen die onze kans op overleving vergroot. ‘Ik zie een besje, dat smaakte de vorige keer ook goed, joepppieee en er zijn er nog meer. Ik ben compleet gelukkig!’ ‘Ik heb een kind, wat voelt ze zacht, wat kijk ze lief naar mij, ohhh, wat een geluk stroomt er door me heen.’
Zeker, het besje maakt dat je eten hebt en dat je overleeft. Het lichaamsbewustzijn is blij en jij bent blij want je voelt je goed. Niet in het minst omdat het zo leuk is besjes te zoeken en bij succes je zo heerlijk te voelen. Steeds wanneer we er een paar zien worden we blij. Dit kan natuurlijk worden vertaald naar veel zaken die we nodig hebben om te overleven en bij ons een fijn gevoel oproepen wanneer we die bereiken en ook andere gevoelens wanneer we dat niet doen.
Helaas is het gevoel van blijdschap van korte duur. Je zou anders wellicht minder gemotiveerd worden meer besjes te gaan zoeken en teveel inbeslag worden genomen door dat heerlijke gevoel. Mogelijk zou je kunnen vergeten dat er ook roofdieren zijn die net zo’n beloningssysteem hebben als jij, die ook geactiveerd wordt als hij een sappig stukje mensen bil ziet. Natuurlijk is het zo dat we niet alleen deze beloningssytemen activeren door waarnemingen door een externe bron. Veelal gebeurd dit ook op basis van onze herinneringen, onbewust opgeslagen ervaringen en ons voorstelingsvermogen dat bewust of onbewust wordt geactiveerd. Daarover meer in een latere blog.
Wil je meer leren over je eigen drijfveren en gedrag? De reden dat je handelt zoals je doet, voelt zoals je voelt? Reacties die je soms verbazen in positieve maar helaas ooksoms in negatieve zin?
Opmerkzaamheid beoefenen kan een interessant startpunt zijn.
Interesse? Kijk even op:
Het intelligentste, wreedste, verwoestendste, hebzuchtigste, vernietigendste, zelfzuchtigste, onvergefelijkste, sluwste, wraaklustigste roofdier van de aarde heeft maar twee zielige zwakke poten en twee tere weke klauwen.
Jammer genoeg heeft hij ook een groot zelfdestructief brein.
Homo Sapiens Destroianus Magnificus
Oftewel;
De alles verwoestende mens.
Mij vraag is kunnen en willen we NU evolueren naar een liefdevol, compassievol, beschermend, vergevingsgezind, emotioneel en sociaal intelligent, gewetensvol, creatief, positief, scheppend mens?
De Homo Heartfulness of te wel De liefhebbende mens?
Dit is een slecht een keuze bij ons vandaan.
We moeten ons dan concentreren op onze hartintelligentie op ons briljante sociale brein met al zijn schitterende mogelijkheden om voor alles wat leeft een paradijs te scheppen. Dit inplaats van ons te identificeren met ons kleingeestige, angst voortbrengende, slechts op voortplantingsdriften drijvende brein.
Dat brein dat mensen voortbrengt die gedreven door hun pathetisch kleine gelijk, (mijn geloof, mijn overtuiging ) dan wel hun persoonlijk minderwaardigheid of valse superioriteit gevoelens die al hebben ze meer geld dan ze in duizend jaar nodig hebben om te overleven door gaan met graaien en verzamelen. Wanneer we dat brein nieuwe inzichten kunnen geven, dan, ja dan, kan het beloofde, gehoopte, gedroomde paradijs zich ontvouwen.
We zullen dan moeten gaan handelen naar de basisboodschap van iedere geïnstitutionaliseerde, natuurreligie of geloof en dat is;
heb lief en repecteer onvoorwaardelijk al wat leeft en wat je denkt dat niet leeft, precies zoals je zelf liefde en respect wilt ontvangen en als je daar behoefte aan voelt, een schepper daar boven.
Michel Boerdam
Recente reacties