Zelfcompassie, wat het niet is

Zelfcompassie is geen zelfmedelijden

Als mensen zelfmedelijden hebben, worden ze ondergedompeld in hun eigen problemen en vergeten ze dat anderen soortgelijke problemen hebben. Ze negeren hun onderlinge verbindingen met anderen en voelen in plaats daarvan dat zij de enige ter wereld zijn die lijden. Zelfmedelijden heeft de neiging om egocentrische gevoelens van scheiding van anderen te benadrukken en de omvang van persoonlijk lijden te overdrijven. Aan de andere kant stelt zelfcompassie iemand in staat om de gerelateerde ervaringen van zichzelf en anderen te zien zonder deze gevoelens van isolatie en ontkoppeling. Ook worden mensen met zelfmedelijden vaak meegesleept en verwikkeld in hun eigen emotionele drama. Ze kunnen geen afstand nemen van hun situatie en een evenwichtiger of objectiever perspectief innemen. Door daarentegen het perspectief van een medelevende ander tegenover zichzelf te nemen, “Mentale ruimte” wordt ruimte gegeven om de bredere menselijke context van iemands ervaring te herkennen en de dingen in een groter perspectief te plaatsen. (“Ja, het is heel moeilijk wat ik nu doormaak, maar er zijn veel andere mensen die veel meer lijden ervaren. Misschien is dit niet de moeite waard om zo van streek te raken over …”)

Zelfcompassie is geen genotzucht

Zelfcompassie is ook heel anders dan genotzucht. Veel mensen zeggen dat ze terughoudend zijn om zelfcompassie te hebben, omdat ze bang zijn dat ze zich ergens mee zouden laten wegkomen. “Ik ben gestrest vandaag, dus om aardig voor mezelf te zijn, kijk ik de hele dag tv en eet ik een liter ijs.” Dit is echter genotzucht in plaats van zelfcompassie. Onthoud dat medeleven met jezelf betekent dat je op de lange termijn gelukkig en gezond wilt zijn. In veel gevallen kan alleen jezelf plezier geven schadelijk zijn voor het welzijn (zoals het nemen van drugs, te veel eten, luieren op de bank), terwijl het verkrijgen van gezondheid en blijvend geluk vaak gepaard gaat met een zekere mate van ongenoegen (zoals stoppen met roken, gewicht, oefenen). Mensen zijn vaak erg hard voor zichzelf als ze iets opmerken dat ze willen veranderen de   zelfkastijdingsbenadering. Deze benadering werkt echter vaak averechts als je moeilijke waarheden over jezelf niet onder ogen kunt zien, omdat je zo bang bent om jezelf te haten als je dat wel doet. Zo kunnen zwakheden niet worden erkend in een onbewuste poging om zelfcensuur te vermijden. Daarentegen biedt de zorg die inherent is aan zelfcompassie een krachtige motiverende kracht voor groei en verandering, terwijl het ook de veiligheid biedt die nodig is om het zelf helder te zien zonder angst voor zelfveroordeling. Zwakke punten kunnen worden vermeden om te zien in een onbewuste poging om zelfcensuur te vermijden. Daarentegen biedt de zorg die inherent is aan zelf compassie een krachtige motiverende kracht voor groei en verandering, terwijl het ook de veiligheid biedt die nodig is om het zelf helder te zien zonder angst voor zelfveroordeling.

Zelfcompassie is geen eigenwaarde

Hoewel zelfcompassie op zelfrespect lijkt, zijn ze in veel opzichten anders. Eigenwaarde verwijst naar ons gevoel van eigenwaarde, waargenomen waarde of hoeveel we van onszelf houden. Hoewel er weinig twijfel over bestaat dat een laag zelfbeeld problematisch is en vaak tot depressie en gebrek aan motivatie leidt, kan het proberen om een ​​sterk zelfbeeld te hebben ook problematisch zijn. In de moderne westerse cultuur is het gevoel van eigenwaarde vaak gebaseerd op hoeveel we verschillen van anderen, hoeveel we opvallen of speciaal zijn. Het is niet oké om gemiddeld te zijn, we moeten ons bovengemiddeld voelen om ons goed te voelen. Dit betekent dat pogingen om het gevoel van eigenwaarde te vergroten, kunnen resulteren in narcistisch, in zichzelf gekeerd gedrag, of ertoe kunnen leiden dat we anderen kleineren om ons beter over onszelf te voelen. We hebben ook de neiging boos en agressief te worden jegens degenen die iets hebben gezegd of gedaan waardoor we ons mogelijk slecht voelen over onszelf. De behoefte aan een sterk zelfbeeld kan ons aanmoedigen om persoonlijke tekortkomingen te negeren, te vervormen of te verbergen, zodat we onszelf niet duidelijk en nauwkeurig kunnen zien. Tenslotte is ons gevoel van eigenwaarde vaak afhankelijk van ons laatste succes of mislukking, wat betekent dat ons gevoel van eigenwaarde fluctueert afhankelijk van steeds veranderende omstandigheden.

In tegenstelling tot eigenwaarde is zelfcompassie niet gebaseerd op zelfevaluaties. Mensen voelen medeleven met zichzelf omdat alle mensen medeleven en begrip verdienen, niet omdat ze bepaalde eigenschappen bezitten (mooi, slim, getalenteerd enzovoort). Dit betekent dat je met zelfcompassie niet beter hoeft te voelen dan anderen om een ​​goed gevoel over jezelf te hebben. Zelfcompassie zorgt ook voor meer zelfhelderheid, omdat persoonlijke tekortkomingen vriendelijk kunnen worden erkend en niet verborgen hoeven te worden. Bovendien is zelfcompassie niet afhankelijk van externe omstandigheden, het is altijd beschikbaar – vooral als je plat op je gezicht valt! Onderzoek wijst uit dat zelfcompassie, in vergelijking met zelfrespect, wordt geassocieerd met grotere emotionele veerkracht, nauwkeurigere zelfconcepten, meer zorgzaamheid in relaties.