De drie elementen van zelfcompassie

1. Zelfvriendelijkheid versus zelfoordeel.

Zelfcompassie houdt in dat we warm en begripvol voor onszelf zijn als we lijden, falen of ons ontoereikend voelen, in plaats van onze pijn te negeren of onszelf te bekritiseren met zelfkritiek. Mensen met zelfmedeleven erkennen dat ze onvolmaakt zijn, falen en het ervaren van levensmoeilijkheden onvermijdelijk is, dus hebben ze de neiging om zachtaardig voor zichzelf te zijn wanneer ze worden geconfronteerd met pijnlijke ervaringen, in plaats van boos te worden wanneer het leven niet aan de gestelde idealen voldoet. Mensen kunnen niet altijd precies zijn of krijgen wat ze willen. Wanneer deze realiteit wordt ontkend of bestreden, neemt het lijden toe in de vorm van stress, frustratie en zelfkritiek. Wanneer deze realiteit met sympathie en vriendelijkheid wordt aanvaard, wordt een grotere emotionele gelijkmoedigheid ervaren.

2.Gemeenschappelijke mensheid versus isolatie.

Frustratie omdat we dingen niet precies hebben zoals we willen, gaat vaak gepaard met een irrationeel maar doordringend gevoel van isolement – alsof ‘ik’ de enige persoon was die lijdt of fouten maakt. Alle mensen lijden echter. De definitie van ‘mens’ zijn betekent dat men sterfelijk, kwetsbaar en onvolmaakt is. Daarom houdt zelfcompassie in dat we erkennen dat lijden en persoonlijke ontoereikendheid deel uitmaken van de gedeelde menselijke ervaring – iets waar we allemaal doorheen gaan in plaats van iets te zijn dat alleen ‘mij’ overkomt.

3. Mindfulness versus over identificatie.

Zelfcompassie vereist ook een evenwichtige benadering van onze negatieve emoties, zodat gevoelens niet worden onderdrukt of overdreven. Deze evenwichtige houding komt voort uit het proces van het relateren van persoonlijke ervaringen aan die van anderen die ook lijden, waardoor onze eigen situatie in een groter perspectief wordt geplaatst. Het komt ook voort uit de bereidheid om onze negatieve gedachten en emoties met openheid en helderheid te observeren, zodat ze in een bewust bewustzijn worden gehouden. Mindfulness is een niet-oordelende, ontvankelijke geestesgesteldheid waarin men gedachten en gevoelens observeert zoals ze zijn, zonder te proberen ze te onderdrukken of te ontkennen. We kunnen onze pijn niet negeren en er tegelijkertijd compassie voor voelen. Tegelijkertijd vereist mindfulness dat we niet ‘over-geïdentificeerd’ worden met gedachten en gevoelens.